สิ่งที่เหลือให้เห็นด้วยตา ว่าเรายังคงคบกัน
คือคำรักที่พูดผ่านๆ ซึ่งมันไม่มีใจ
เธออาจจะคิด ว่าควรจะทน แต่ฉันทนไม่ไหว
อยู่กับคนที่ต้องกลั้นใจ ทำเหมือนว่าใยดี
เธอจะยื้อ ฉันไว้ทำไม ถอดเครื่องหายใจฉันไปสักที
ให้มันหมดลม ลงตรงนี้ ก็ยังดีกว่าเลี้ยงไว้เสียใจ
โดนทิ้งมันก็เจ็บ ถูกเก็บไว้ก็คงไม่ต่าง
ไม่รักอยู่ข้างๆ มันก็เหมือนไม่มีใคร
ให้หายใจต่อ ก็เท่านั้น ชีวิตฉันเป็นตายเท่ากันใช่ไหม
อ้อนวอนครั้งสุดท้าย ให้เธอปล่อยฉันที
เกลียดทุกเช้าที่ต้องลืมตา ขึ้นมาด้วยคำว่าเรา
ที่ความหมายก็แค่ว่างเปล่า ไม่มีค่าอะไร
อยู่กับคำถาม ว่าเธอจะทำให้ช้ำไปถึงไหน
ถ้าจะขอให้เธอเห็นใจ ต้องพูดยังไงดี
เธอจะยื้อ ฉันไว้ทำไม ถอดเครื่องหายใจฉันไปสักที
ให้มันหมดลม ลงตรงนี้ ก็ยังดีกว่าเลี้ยงไว้เสียใจ
โดนทิ้งมันก็เจ็บ ถูกเก็บไว้ก็คงไม่ต่าง
ไม่รักอยู่ข้างๆ มันก็เหมือนไม่มีใคร
ให้หายใจต่อ ก็เท่านั้น ชีวิตฉันเป็นตายเท่ากันใช่ไหม
อ้อนวอนครั้งสุดท้าย ให้เธอปล่อยฉันที
เธอจะยื้อ ฉันไว้ทำไม ถอดเครื่องหายใจฉันไปสักที
ให้มันขาดใจตายตรงนี้ ก็ยังดีกว่าเลี้ยงไว้เสียใจ
เธอจะยื้อ ฉันไว้ทำไม ถอดเครื่องหายใจฉันไปสักที
ให้มันขาดใจตายตรงนี้ ก็ยังดีกว่าเลี้ยงไว้เสียใจ
โดนทิ้งมันก็เจ็บ ถูกเก็บไว้ก็คงไม่ต่าง
ไม่รักอยู่ข้างๆ มันก็เหมือนไม่มีใคร
ให้หายใจต่อ ก็เท่านั้น ชีวิตฉันเป็นตายเท่ากันใช่ไหม
อ้อนวอนครั้งสุดท้าย ให้เธอปล่อยฉันที
เมื่อไม่รักอยู่ข้างๆ มันก็เหมือนไม่มีใคร
ให้หายใจต่อ ก็เท่านั้น ชีวิตฉันเป็นตายเท่ากันใช่ไหม
อ้อนวอนครั้งสุดท้าย ให้เธอปล่อยฉันที
ถ้าไม่พอก็จะไหว้ ให้เธอปล่อยฉันที